Κάποτε μας είπαν οι πολιτικοί μας πως καταργώντας το πλαφόν στις τιμές των καυσίμων, θα υπάρξει ενθάρρυνση του ανταγωνισμού προς όφελος των καταναλωτών. Το αποτέλεσμα ήταν οι τιμές να εκτοξευτούν ανεξέλεγκτα.
Σήμερα μας λένε πως με εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και απελευθέρωση των τιμολογίων τους θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα. Το αποτέλεσμα μπορούμε να το υποθέσουμε...
Ισχυρίζονται πως η άρση του ορίου για τις απολύσεις και περιορισμός ή και πλήρης κατάργηση της αποζημίωσης για τους απολυμένους που θεωρείται αντικίνητρο για τις επιχειρήσεις, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Οι εταιρίες δεν θα φοβούνται να προσλάβουν νέους υπαλλήλους όταν τους χρειάζονται.... Έτσι λένε. Αφού λοιπόν υπάρχουν ανάγκες για προσλήψεις γιατί βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο συνεχώς απολύσεις; Ας μην ξεχνάμε πως ένας εργαζόμενος δικαιούται αποζημίωσης μετά το δεύτερο έτος. Άρα αν μια εταιρία θέλει να καλύψει τις προσωρινές της ανάγκες που το πρόβλημα; ΠΟΥΘΕΝΑ! Γιατί το πρόβλημα είναι πως θέλουν να απολύσουν χονδρικής! Κι όταν η απόλυση ίπταται πάνω από το κεφάλι μας, θα δεχτούμε και τις μειώσεις μισθών και τα ελαστικά ωράρια και πάσης φύσεως δουλική εργασία.
Ας μη γελιόμαστε. Η εργασία, χωρίς δικαιώματα, από το πρωί μέχρι το βράδυ που τελικά καλύπτει μόνο βιοποριστικές ανάγκες, είναι η εργασία ενός δούλου.
Πως γίνεται μια χώρα που έχει ήδη τους χαμηλότερους μισθούς να έχει τις ακριβότερες τιμές; Πως γίνεται για τις ακριβές τιμές να είναι υπεύθυνοι οι μισθοί αφού είναι ούτως ή άλλως χαμηλοί; Άρα κάτι άλλο δεν πάει καλά. Ό,τι κι αν είναι αυτό, ακόμα κι αν χαμηλώσουμε τους μισθούς κι ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα, οι τιμές δε θα χαμηλώσουν, αφού δεν θα έχουμε ασχοληθεί με την αιτία του προβλήματος. Η μόνη διαφορά που θα προκύψει είναι η συσσώρευση του επιπλέον πλούτου.
Από τις εταιρίες που προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις, μείωσε καμία τις τιμές των προϊόντων τους ή υπηρεσιών; Την ερώτηση την ξέρουμε ήδη...
Με ποια λογική βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Οι χώρες στις οποίες έχει αναμιχθεί το ΔΝΤ, έχουν πιάσει πάτο. Και είναι λογικό... Ποιος πιστωτικός οργανισμός επιθυμεί την αποπληρωμή ενός προσοδοφόρου δανείου; Είναι απείρως προτιμότερη η δια βίου αποπληρωμή τόκων. Πιστεύω σθεναρά πως όλες οι προτάσεις μείωσης του ελλείμματος, που έχουν γίνει από τους δανειστές μας, είναι προς την κατεύθυνση παντοτινής αδυναμίας αποπληρωμής του ίδιου του δανείου. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο... Το να χάσουμε 1-2-5-10 μισθούς από μια στάση πληρωμών λόγω πτώχευσης ή η κληροδότηση ενός δυσβάσταχτου χρέους στους απογόνους μας με συνέπεια και τη δική τους υποδούλωση στα μεγάλα συμφέροντα;
Για ποιο λόγο να μην αυτοχρηματοδοτήσουμε το χρέος μας; Ξεκινώντας από τους πολιτικούς μας φυσικά. Να δώσουν το καλό παράδειγμα που σίγουρα θα ακολουθήσουμε και οι υπόλοιποι. Αγορά έντοκων κρατικών ομολόγων από όλους μας, σε υποχρεωτική βάση με τις ακόλουθες αξίες:
- 10% της αξίας της ακίνητης περιουσίας ενός προσώπου ή εταιρίας
- 10% της αξίας της κινητής περιουσίας ενός προσώπου ή εταιρίας
- 5% των καθαρών εσόδων
- 50% των κερδών από τυχερά παιχνίδια
Κι αν θέλουμε να γίνουμε κι ακόμα πιο αποδοτικοί και δίκαιοι:
Άνοιγμα όλων των καταθέσεων σε Ελλάδα κι εξωτερικό και υποχρεωτική αγορά ομολόγων αξίας ίσης με το 10% των συνολικών καταθέσεων κάθε προσώπου. Στην περίπτωση αδυναμίας ανοίγματος των λογαριασμών σε ξένες τράπεζες, έλεγχος κι επιβολή αγοράς κρατικών ομολόγων αξίας ίσης με το 10% των εμβασμάτων από τράπεζες του εξωτερικού προς ελληνικές (τι να τα κάνεις τα χρήματα στην Ελβετία αν δεν μπορείς να τα πάρεις; )
Τα χρήματα που θα προκύψουν
day 1, πιο άμεσα δε γίνεται, θα είναι δανεικά κι όχι χαμένα χρήματα όπως είναι όλα τα προγράμματα σταθερότητας που ανακοινώνονται και θα ανακοινωθούν. Αντί να δίνουμε τον πλούτο μας στους ξένους, ας τον δίνουμε στους πολίτες! Με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει κι ανατροφοδότηση. Περισσότερα έσοδα για τους πολίτες, μέσω των τόκων των ομολόγων, μεγαλύτερη ικανότητα επαναδανεισμού. Με αυτό το μέτρο οι πολίτες χάνουν τα λιγότερα, έως και τίποτα, με ένα μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Με τα μέτρα που ανακοινώνουν όμως, οι πολίτες χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν τα οποία τα καρπώνονται τα ευρωπαϊκά και διεθνή κοράκια.
Λύσεις, έστω και ακραίες υπάρχουν! Αλλά το πρόβλημα είναι πως
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ γιατί είναι προσοδοφόρο!
Όποιος χρωστάει είναι σκλάβος! Κι αυτό το ρόλο έχουν ήδη αποφασίσει για τους κατοίκους της Ελλάδας, ξένα αλλά
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κοράκια!
