Μηχανήματα του διαβόλου...

Δηλώνω οπαδός των αρωμάτων, ειδικά των όμορφων αρωμάτων αλλά και γενικότερα των όμορφων μυρωδιών. Με ευχαριστεί και μου φτιάχνει τη διάθεση να βρίσκομαι σε ένα χώρο που μυρίζει όμορφα. Αυτή μου η ιδιαιτερότητα, προώθησε στο μυαλό μου τη σατανική σκέψη να τοποθετήσω μέσα στο κουτί του υπολογιστή, ένα υγρό αποσμητικό με υπέροχη μυρωδιά. Κάθε φορά που άναβα τον υπολογιστή και λόγω των ανεμιστήρων στο εσωτερικό του που δημιουργούσαν ροή αέρα, δραπέτευαν στο χώρο οι όμορφες μυρωδιές του αποσμητικού. Μετά από μερικές μέρες έγινε τόσο αυτονόητο στο μυαλό μου ότι μόλις ανάβω τον υπολογιστή μυρίζει πιο όμορφα ο χώρος, που ξέχασα τελείως τον τρόπο με τον οποίο το είχα πετύχει.

Ο βασικός υπολογιστής μου, σπανίως απολαμβάνει την ησυχία του για διάστημα μεγαλύτερο του διμήνου. Πάντα κάτι προκύπτει και πρέπει να τον ανοίξω για μια σύντομη ή όχι, επέμβαση στο εσωτερικό του. Έτσι ακριβώς προέκυψε και η ανάγκη ένα βράδυ, να τοποθετήσω έναν σκληρό δίσκο. Έκανα κλικ στο Shutdown και καθώς ο υπολογιστής είχε μπει στην τελική ευθεία για να ικανοποιήσει το αίτημά μου, ξαπλώνω το κουτί του υπολογιστή στο πάτωμα για να βγάλω το καπάκι και να τοποθετήσω τον δίσκο. Ανοίγοντας το καπάκι όμως, βρέθηκα προ εκπλήξεως.....


Όσοι δεν είναι αρκετά βιαστικοί σαν κι εμένα, θα έκαναν την πολύ σωστή υπόθεση πως το υγρό αποσμητικό θα είχε αρχίσει ήδη να συνάπτει σχέσεις με τη μητρική και τα υπόλοιπα εσωτερικά εξαρτήματα του υπολογιστή. Στην ανατριχιαστική θέα της μητρικής να σκεπάζεται κατά τόπους με κάποιο υγρό, τράβηξα γρήγορα την πρίζα του ρεύματος σε μια προσπάθεια να σώσω την κατάσταση. Το υγρό έπρεπε να στεγνώσει πριν τροφοδοτήσω ξανά τον υπολογιστή. Σε αυτή μου τη σκέψη βρήκα πρόθυμο και πολύτιμο συνεργάτη, το blower. Αυτό που δεν γνώριζα ήταν πως το υγρό ήταν τελικά....λάδι! Οπότε αυτό που κατάφερα, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, ήταν να αλείψω το λάδι σχεδόν σε όλη την επιφάνεια της μητρικής.

Τα νεύρα μου κουρέλια! Ας ηρεμήσουμε να σκεφτούμε... Ωραία! Αποσυνδέω τα πάντα κι αφαιρώ πλήρως τη μητρική από τον υπολογιστή για τα περαιτέρω χάδια με το απορροφητικό χαρτί. Μακρά κι επίπονη διαδικασία η οποία όμως είχε αποτέλεσμα όσον αφορά την επιφάνεια της μητρικής - δεν υπήρχε πλέον καθόλου αποσμητικό πάνω της! Δυστυχώς δεν είχε αποτέλεσμα για τη λειτουργία της. Όλες οι προσπάθειες αναβίωσής της απέβησαν άκαρπες, οπότε βρήκε κι εκείνη τη διακοσμητική της θέση σε κάποιον τοίχο.

Την προηγούμενη εβδομάδα, πέρασε από τα χέρια μου ένας επεξεργαστής Socket 775, ακριβώς το ίδιο Socket με τη μητρική που κοσμούσε για ένα χρόνο σχεδόν τον τοίχο. Η ιδέα ήρθε αστραπιαία... Ας τη δοκιμάσω με τον επεξεργαστή, δε χάνω τίποτα. Μια ιδέα που εξελίχθηκε αναπάντεχα λαμπρή όταν η οθόνη ξέφυγε από το μονότονο μαύρο χρώμα κι άρχισε δειλά δειλά να εμφανίζει κάποια χαρούμενα γράμματα που ανέφεραν το όνομα της κάρτας γραφικών κι αργότερα τον τύπο του επεξεργαστή. Η οθόνη πλέον ήταν πολύ χαρούμενη γιατί είχε γεμίσει με πληροφορίες όπως το όνομα της μητρικής, την ποσότητα της μνήμης, το είδος της μνήμης.... Η κορύφωση της χαράς ήρθε λίγο αργότερα όταν ο υπολογιστής ζωντάνεψε πλήρως προσπαθώντας να κάνει Boot από ένα συνδεδεμένο bootable USB Stick που περιείχε την εγκατάσταση των Windows 7. Αντιθέτως με τον υπολογιστή που ζωντάνεψε, ο ιδιοκτήτης του είχε πλέον βγάλει Μπλε Οθόνη μην μπορώντας να εξηγήσει τι συνέβαινε.


Ήταν μια ευχάριστη εξέλιξη σε ένα ζήτημα από τα πολλά που αντιμετωπίζω καθημερινά, και με αναγκάζουν να χρησιμοποιώ τη φράση "Μηχανήματα του διαβόλου" ακολουθούμενη από την αγανάκτηση.... Θέλω να γίνω υδραυλικός!

Socializer Widget By Blogger Yard

SOCIALIZE IT →

Tweet

FOLLOW US →

SHARE IT →