Στον τομέα της ενέργειας, γίνονται ήδη κινήσεις για αύξηση της παραγωγής, με συστήματα φωτοβολταϊκών, ανεμογεννήτριες, αλλά και μείωση της κατανάλωσης ενέργειας με παραγωγή και χρήση πιο αποτελεσματικών συσκευών. Άρα λοιπόν, φαίνεται να έχουμε μια παράλληλη αύξηση της προσφοράς στην επικείμενη αύξηση της ζήτησης, ώστε μπορούμε να υποθέσουμε πως στο μέλλον θα υπάρξει μια σταθερότητα στο κόστος της ενέργειας, αφού ο λόγος προσφορά / ζήτηση θα παραμένει χωρίς σημαντικές διακυμάνσεις.
Τί γίνεται όμως στον τομέα της παραγωγής τροφής;
Χωρίς να έχω κάποια επίσημα στατιστικά στοιχεία να παραθέσω, παρά μόνο όσα γεγονότα έχουν υποπέσει στην προσωπική μου αντίληψη, ο λόγος προσφοράς / ζήτησης στα τρόφιμα, διαβλέπω να διαφοροποιείται αισθητά τα επόμενα χρόνια. Άμεση συνέπεια αυτού θα είναι η σημαντική αύξηση του κόστους προμήθειας της τροφής κι άρα αυξημένο κόστος διαβίωσης / επιβίωσης. Παράλληλα όμως, θεωρώ πως θα γίνει πιο οικονομικά ελκυστική η ενασχόληση με τις αγροτικές εργασίες.
Η Ελλάδα, στην οποία επικρατούν ευνοϊκές συνθήκες, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στον τομέα της γεωργίας, σε σχέση με άλλες χώρες. Πιστεύω πως εκτός από τις κινήσεις για παραγωγή ενέργειας μέσω ηλιακών συλλεκτών και αιολικών πάρκων, θα πρέπει να προσανατολιστούμε / επενδύσουμε και στον τομέα της γεωργικής παραγωγής. Μεγάλη σημασία θα πρέπει να δοθεί σε αυτό το σημείο και στις μεθόδους παραγωγής αλλά κι «ανακύκλωσης» καθώς σημαντικά κόστη της διαδικασίας παραγωγής, μπορούν να μειωθούν με κατάλληλες μεθόδους όπως π.χ. κομποστοποίηση και χρήσης παραδοσιακών σπόρων.
Με την ανεργία να καλπάζει στις εποχές που ζούμε, πιστεύω πως η στροφή στην αγροτική παραγωγή, παρουσιάζει μια διέξοδο και μάλιστα για αρκετά, αν όχι πολλά, από τα χρόνια που έρχονται.
0 σχόλιο(α):
Δημοσίευση σχολίου